Ин аст он чизе ки негрҳо барои ҷалол карданд ва ин малламуйи шаҳвонро бо тамоми издиҳом сахт мезананд. Мисли он ки чӣ гуна негр сарашро дағалона гирифт ва танҳо дастгоҳи азими худро ба даҳони вай тела дод! Ва баъд дар кисааш ва боз дар даҳонаш... Бисёр духтарон чунин дағалро орзу мекунанд.
Чӯҷа ба чунин муносибат одат кардааст. Шавҳари нотавон ӯро дар картаҳо гум кардааст. Аз ин чост, ки онхо тамоми руз уро мисли харом мекашанд. Ва ҳезум чӣ қадар сахттар бошад, онҳо ҳамон қадар онро дар дохили он меронанд. Факат писа аллакай ба устодони нав, ба фаровонии шир одат кардааст, ки баргаштан намехохад.
Зани оддии хушруй, ин тавр нест, ки дар кучое бо пулу бе рифола сих занад! Албатта, ман дар кӯча шикофтам, аммо албатта бо рифола. Ҳатто агар шумо ба шарики худ бовар кунед, шумо ҳоло ҳам дар кӯча мемонед. Ман фикр мекунам, ки дар сармо ва дар кӯча он махсусан гуворо нест!