Шумо ба малламуйҳо бовар карда наметавонед. Вай омода аст, ки бародараш дар байни пойҳояш мӯйҳои нав диҳад, то ӯро қадр кунад. Уро мефахмам — бо зури ирода хам аз чунин бадан чудо шудан мумкин нест. Ва он гоҳ мо ҳайронем, ки чаро баъзе чӯҷаҳо дар санаи аввал аз он даст намекашанд. Ин аз он сабаб аст, ки онҳо бародароне доранд, ки пеш аз он ки онҳоро мезананд!
Ануси нимкушои зани ҷавон чӣ қадар ҷолиб ба назар мерасад! Вай баръало ба марди қавӣ ва ҷавонтар ниёз дорад! Ман фикр мекунам, ки вай якто дорад, дигар кӣ мақъадашро ин қадар хуб инкишоф медод, на бобояш? Ӯ асосан ба кори зарба ё ҳадди аққал як кори пешина ниёз дорад!